Betje Wolfstraat 25 te Dordrecht
Wij hadden (en hebben) een zeer ondernemende dochter.
LINDA
Hoezo ondernemend?
Als je als 5 jarige uit het raam van je klas klimt, nog even vermakelijk zwaait naar je klasgenoten, dan naar huis en leuk zegt bij thuiskomst,
Hallo mamma, hier ben ik weer.
Dan ben je ondernemend, of ondeugend.......ja kan dat kan het ook zijn.
Op een geweldige middag, ging onze 3 jarige dochter op haar 3 wieler fietsen voor de deur, rustige straat, brede stoep.........naar onze mening vrij veilig.
Ja, tuurlijk..............
Het werd een tikkie anders.
Na een klein kwartiertje ging Ineke kijken of ze zich aan de afspraak had gehouden.
Nou...........dat had ze dus niet gedaan.
Ze was in geen velden of wegen te bekennen, wel haar 3 wieler, die stond bij de bushalte.
En dan weet je pas wat paniek is.
Ik reed toen motorfiets, als ik het goed heb een Suzuki 550 GT.
Zo een die in een paar seconden van 0 naar 100 schiet.
Ik kan je zeggen dat dit ook mogelijk is in een woonwijk met vrij smalle straten en veel zij wegen, zeker als je in paniek bent, niet dat had enig effect had...............maar je bent in paniek.
Na alle straten gehad te hebben, en alle adressen gehad waar ze misschien kan zijn, ga je pas nadenken. Tikkie laat, dat moet ik wel toegeven............paniek!!!!!
Wat te doen??????
Nou........vrij eenvoudig.
Politie bellen natuurlijk.
Dus..............?
Ja inderdaad, de politie gebeld.
Ik begon het verhaal te vertellen, maar werd vrij vlug onderbroken.
Meneer rustig aan.
Kan je nagaan hoe ik klonk door de telefoon.
Uw dochter is gevonden hoor.
Je kan je niet voorstellen wat voor rotsblok van me afviel.
Dat is echt enorm.
Maar wel even een dingetje, ze zit op het politiebureau in ZWIJNDRECHT.
Hoe kom ze daar nou?
Dat vertellen ze u daar wel.
Omdat ik niet in het bezit was van een auto, maar even de auto geleend van een goede kennis uit de buurt, GELUKKIG!!!!
Op naar Zwijndrecht.
Ik was er vrij snel.........geloof ik, ik denk dat ik ook wat maximale snelheden heb overschreden, een paar maar.
Ik melde me bij de receptie.
Ik kom mijn dochtertje halen.
O..............Linda?
Zal de collega even bellen.
En daar kwam mijn kleine, ondeugende, weglopende, drommelse, super lief en meid uit duizenden, aan hand in hand met een politieagent.
En om te zeggen dat ze erg onder de indruk was van heel het gebeuren..........nou nee dus.
Papa........ik heb een appel gekregen en een glas limonade en heb leuk getekend.
Ik heb dus ook het een en ander uit moeten leggen aan de agenten, die overigens erg nieuwsgierig waren naar het verhaal.
Wat was er nu gebeurd..........even een paar verhalen bij elkaar voegen en dit was de uitkomst.
Linda was gewoon aan het fietsen, toen ze plotseling de bus zag aankomen.
Ik werkte in die tijd bij de PTT in Rotterdam en ging regelmatig met de trein, Linda is ook een keer mee geweest, ik dacht naar een sinterklaasfeest.
En dat wilde zo nog wel een keer, in ieder geval met de trein mee naar het werk van pappa.
En ze wist nog dat de bus naar het station ging en daar op iets geels moest stappen.
Zo gedacht zo gedaan.
Ze was met een meneer meegelopen om de bus in te komen, en was netjes op het station uit gestapt.
Daar zag ze iets geels staan en dacht...........he daar moet ik instappen.
Alleen was dat een streekbus van de Zuid West Nederland.
Ook daar is ze ongezien binnen gekomen en is achterin de bus gaan zitten..........HELEMAAL ALLEEN.
Maar ook de bus heeft een eindstation...........en daar zat mevrouw, anderhalve turf hoog, eigenwijs en prinsheerlijk achterin de bus, of het de gewoonste zaak van de wereld was.
De chauffeur toch maar even de politie gebeld, en ze werd liefdevol meegenomen.
Ze had het vreselijk naar haar zin gehad...........jammer wel, ze had een beetje moeten schrikken eigenlijk.
Maar madam vond alles geweldig en leuk, en was per slot van rekening ook erg ondernemend.
MAAR WAT WAREN WIJ BLIJ, DAT ZE WEER HEELHUIDS EN GEZOND WEER TERUG WAS.
Het verhaal was een beetje anders dan in de krant stond.
