Een heugelijk feit, ik heb een schrijvers cursus gevolgd.
Het is alweer een tijdje geleden.
Maar..............Ik heb er geen reet gehad
Het was een samenraapsel van zielige zielen, paragnostisch gezever en huiswerk zoals "neem je lieveling boek mee", en lees je lieveling passage voor.
Ja tuurlijk........
Ik denk niet dat ze zitten te wachten op een stukje van "Hoe maak ik iets klaar, zonder handen".
Ik lees heel zelden boeken, laat staan dat ik een passage kan voorlezen die ik leuk of boeiend vindt.
De andere hadden hele encyclopedieën bij zich, die de meest treurigste passages bevatten.
En ja hoor.........allemaal voorlezen.
Je voelde je langzaam wegzakken in een eindeloze diepe put van depressie en treurnis.
Waardeloos gezever.
Ongelofelijk, wat duurde dat lang.
En ik zat toch al niet zo lekker in mijn vel, en dan al die treurige verhalen aanhoren.
Ik voelde me met elk verhaal treuriger worden.
En toen was het mijn beurt............
"Ik ga jullie vertellen dat ik geen boek bij me heb, en geen passage ga voorlezen. En na het horen van jullie passages, heb ik daar ook helemaal geen behoefte aan. En ik denk dat ik hier totaal niets van leer, ik denk het niet, ik weet het wel zeker"
Ik kan jullie vertellen, dat deze opmerking mij niet in dank werd afgenomen.
Het viel ook gelijk een minuut of 3 helemaal stil.
En dan is het de kunst om zelf op tactische wijze je mond te houden, en hoe langer dat het duurt, hoe ongemakkelijker het wordt voor allemaal. en dat is dan wel weer zeer vermakelijk.
Dan neemt de cursusleidster het woord, en zegt na een lange overweging.........dat vindt ik een niet zo leuke opmerking Paul.
Nee, dat kon ik me voorstellen.
Maar je moet toch eerlijk zijn?
Ik lees nu eenmaal heel weinig boeken, en als ik iets lees moet het spannend zijn of leuk of boeiend zijn.
En ik kan je verzekeren dat dit verre van dat was.
Ik droom er nog weleens van...............en dan wordt ik huilend wakker...........kan je nagaan.
Het laatste kwartier was een beetje gedwongen aanwezig zijn.........
Het was tevens ook gelijk mijn laatste les, ik heb me vriendelijk afgemeld, met de mededeling.........
"is toch niet helemaal wat ik zocht, eigenlijk helemaal niet zelfs"
Ja..........je moet ook wel een beetje vriendelijk blijven, toch????|
Na die cursus kakte ik een beetje in, wat stiller, wat treurig.
Maar...............daar heeft mijn huisarts de oplossing voor.
Nu moet ik zeggen dat wel te horen krijg dat ik wat vrolijker ben geworden en luidruchtiger.
Ik merk er zelf nog geen ene zak van, maar deze opmerkingen geven mij toch wel hoop.
Maar de arts zegt..............komt allemaal goed Paulus na een week of 6 a 8.
Pffffff wat een domper, maar goed.
Ik ben inmiddels wel van slaapkamer veranderd.
Normaal ga ik verhuizen als er iets niet deugd, maar daar moet ik toch maar eens een punt achter gaan zetten.
Waarom een andere slaapkamer?
Mijn oude slaapkamer heeft geen raam dat open kan.
En als je dat wel gewend bent, dan is dat verschrikkelijk.
In de zomer was het soms 34 graden in de slaapkamer als ik moest gaan slapen.
Een regelrechte ramp.
Dus mijn hobbykamer uitgeruimd.........en dat was me een pleuris werk. Wat een zooi kan ik verzamelen.
Maar het is gelukt.........met de hulp van mijn dochters en andere.
Mijn neef Erwin heeft gelukkig laminaat gelegd.
Moest nog wel 2 pakken laminaat erbij halen, is niet zo erg, maar daar moest ik wel even voor naar Vriezeveen rijden, 2 uur heen en 2 uur terug.
Maar goed, het staat geweldig, zeker bij de muren die we geschilderd hebben. WIT
Ook een ander bed gekocht, kleiner natuurlijk, want de kamer is een stuk kleiner.
En toen het raam open........wagenwijd open.
En dan wakker worden van de wind in je gezicht en de spetters als het regent.........HEERLIJK!!!!!!!!!
Ja,,,,,,,,,,,,soms ben ik een beetje gestoord.
Zou ook kunnen komen omdat ik wat ouder wordt.
Ouder worden, dat is ook een dingetje.
Het is een proces waar je mee om moet LEREN omgaan.
Je wordt wat langzamer, wat minder lenig. Nu wil ik niet beweren dat ik geweldig lenig was, want dat is niet zo, zullen veel van mijn familie beweren, maar toch wordt je wat minder soepel.
Ik ben een motorscooter aan het opknappen, samen met mijn maat Jan. Wat een ellende. Het is een Aprillia 125 CC.
We dachten...........ff een beurtje, nieuwe bandjes, keuren en karren maar. Ja...........tuurlijk. Ik heet Paul Fucking Sluiters, de alles kan haast niet slechter Paul.
Nou...........we zijn nu 9 maanden verder, alle onderdelen vervangen die je maar kan verzinnen, en eindelijk vorige week:
HIJ DOET HET!!!!!!!!!!
Nu alleen nog even in elkaar zetten afstellen keuren en dan wel karren.
Nu zou ik graag een zwaardere motor willen rijden, maar een Honda Pan European kon ik moeizaam overeind houden.
En dan he, dan merk je dat je wat ouder wordt, misschien wat banger, wat onzekerder en dan is een scooter DE oplossing voor ouwe lullen
Maar voor de rest val ouder worden best mee..........je gaat hier en daar een beetje kwijlen, je lult soms in je zelf, zeg wat vaker........He? je moet pissen in de nacht, je druppelt af en toe, vergeet wel eens wat, je kunt niet zonder agenda, ze vinden je soms een ouwe zeikerd, je krijg steeds minder bezoek.
Als je het zo opnoemt valt ouder worden toch best mee, TOCH????
Maar laten we eerlijk zijn......we hebben het niet zo slecht,
Je koop gewoon een slabbetje, inlegkruisjes, geef de kat een por, of de hond een schop omdat ze weer niet zit te luisteren als ik weer in mezelf lult, je loopt hele dagen te verzinnen wat je ook alweer vergeten bent, je valt de buren meer lastig, je buit je kinderen wat meer uit, je zwerft wat meer met je scootmobiel rond en je laat alles langs je rug afglijden........en dat kan best goed met mijn rug.
Plek zat, en spiegel glad
Maar toch is het leven zeker het leven waard, ook als je ouder wordt.
Ik zal het proces ouder worden een tijdje delen met jullie op mijn blog, wie weet, kunnen we nog eens lachen..............of janken.
