Er werd mij gevraagd, of ik weleens verhuisd ben.
Nou.........we zijn wel eens verhuisd ja.
Maar dat mag geen naam hebben.
We zijn maar 20 keer verhuisd, in 40 jaar tijd.
Valt toch best mee?
Ja we zijn 20 keer verhuisd.
20 keer
WATCH
Mijn ouderlijk huis:
 |
| Weissenbruchstraat 29 te Dordrecht |
In dit huisje, met 1 slaapkamer, woonkamer en suite, keuken, geen douche of zo, wel een grote tuin, heb ik mijn gehele jeugd doorgebracht, een fijne en beschermende jeugd.
Mijn oudere broer voor een gedeelte, die moest zo nodig in dienst en daarna naar de politieschool.
Ja mijn oudere broer........tijdens mijn jeugd mijn tweede vader ongeveer.
Was mijn vader naar zijn werk of zo........dan was mijn broer er altijd, om mij even op het rechte pad te brengen en te houden, met of zonder geweld, gelukkig heb ik er niks aan over gehouden.
En eigenlijk was hij er altijd voor me, echt altijd, en nu nog.
Een gouwe gast.......for ever.
Het was een heel klein huisje, maar een gezellig huisje.
Knus, beschermend, met een gloeiende kolenkachel, en later een heuse gaskachel.
Een zwart wit televisie, een antenne op het dak.
Later een kleuren tv, en een draaibare antenne op het dak, specialiteit van mijn broer,..........en Duitse tv..........
Maar heel ouderwets.
Dat vond mijn vader ook.
Op een goede dag kwam ik thuis van school, ik was een jaar of 11 a 12 denk ik, zei mijn vader tegen me.
Help even om de keuken uit te ruimen.
Huh??
Maar zo gezegd zo gedaan.
Keuken leeg geruimd.
En heel de kamer vol gestouwd.
En daar kwam de voorhamer.
Binnen de kortst mogelijke tijd, was de keuken compleet leeg.
Echt helemaal leeg en compleet kaal.
En dan moet je weten dat mijn moeder aan het werk was, en van niets wist.
Ik kan helaas het gezicht niet meer herinneren van mijn moeder toen ze thuis kwam..........maar het zou best hilarisch geweest kunnen zijn.
Maar..........ze kreeg een mooie keuken terug,
Mijn vader had gelijk de smaak te pakken.
Toverde nog even een ouder slaapkamer te voorschijn.
En pakte gelijk de kamer aan.
Een douche (in de slaapkamer van mijn broer en mij, dat dan wel).
Handig was hij wel, timmerman in hart en nieren.............maar ook erg impulsief.
O..........dan heb ik dat waarschijnlijk van mijn vader.
 |
| Thorbeckeweg 208 te Dordrecht |
Man, man, man wat was dat een ellende.
Na ons trouwen al die cadeaus 9 trappen op dragen, en daarna Ineke ook naar boven dragen en over de drempel heen tillen.
Wat denk je zelf..................
Die enveloppen waren wel te doen.
Oeps!!!!!!
Het was een enorm huis.
Een hele grote woonkamer, een grote eetkamer erachter.
Een grote keuken.
Boven 1 hele grote slaapkamer, 1 grote slaapkamer en 2 gewone slaapkamers en een badkamer. eigenlijk veel te groot.
En geen centrale verwarming.
En het huis was zo ontzettend koud in de winter.
Geen dubbele beglazing.
En alles verwarmen met een gaskachel.
En deze stond de hele winter vrolijk te loeien,
We hebben tussen de woonkamer en de eetkamer zware schuifdeuren op gehangen.
Als het buiten waaide, stond de schuifdeur bol van de wind die door alle kieren heen kwam.
Hoezo koud binnen.
Wij zijn op 13 november getrouwd, en het was een koude winter.
En toen.................kregen we de jaar nota............zooooooo.
Dat weet ik nog heel goed...........schrok me helemaal de rampeklere.
We moesten heeeeeel veeeeeel bij betalen.
Dat was een dreun, die we nog heel lang hebben gevoeld.
Hier is ook onze oudste geboren..........Linda.
Ze had een mooie slaapkamer...........lekker groot.
Ze had er wel niks aan..........maar toch lekker groot........o ja............en erg koud.
Kortom..........erg hoog..........erg koud............erg duur..........erg vermoeiend............en een beetje klein beetje crimineel.
De buurman werd weleens aan de balustrade van de galerij vast geketend door de gerechtelijke macht, terwijl zijn woning doorzocht werd.
Ja....................zo maak je nog eens iets mee.
Ons eerste koop huis.
 |
| Betje Wolfstraat 25 te Dordrecht |
Toen kon je nog een huis kopen voor een krappe 53000 gulden.
Dit huis was ook niet zo groot als het vorige.
Wel scheef. als je een knikker in gang lag, rolde hij met een bloedgang naar de andere kant van het huis.
Maar we hadden geen 9 trappen meer, voordat we bij de voordeur waren.
Maar zoals velen, 1 trap voor de bovenverdieping.
En we hadden een tuin.......... nou ja tuin........als je hard de achterdeur uitliep, en niet binnen een nanoseconde stopte, liep je je eigen dood tegen de muur van de buren.
Een tuin van 4 x 4.
Maar je kon er buiten zitten.
Je zag wel niets, behalve de muren van je buren.
Ik werkte toen bij de PTT als sorteerder, chauffeur.......eigenlijk deden we van alles.......soms.........als we tijd hadden, we waren AMBTENAREN he.
Op een gegeven moment was er een collega die met een probleem zat.
Hij had een hond die bij zijn afwezigheid, zijn complete appartement verbouwde. tot de plinten van zijn woonkamer aan toe, die hij vrolijk tot splinters kauwde.
Hij moest het beestje wegbrengen en in laten slapen.
Ja............nou dat dacht ik niet...........ik heb nu een huis met een tuin, dus een hondje is welkom hoor.
Na de dienst, ben ik hem, samen met mijn collega, gaan halen bij hem thuis.
Hij maakte de voordeur open en een monster van een bouvier sprong zo wat in mijn armen.
BOY.......zo heette hij.
Een schat van een beest maar enorm groot.
Maar ja............ik heb nu een tuin...............dus kom maar op.
Ik Boy ingeladen op de voorstoel van mijn gele (of was hij groen?) Renault 4.
Hij vond het prachtig.............ik hoop mijn vrouw ook...........die wist namelijk nog van niets.
WAUW.............tijdens de rit vanuit Rotterdam (waar ik toen werkte) begreep ik toch wel, dat ik heel misschien een tikkie te enthousiast had gehandeld.............hoezo impulsief.
Misschien had ik heel even naar huis moeten bellen, om even te overleggen, of Ineke het misschien een goed idee vond.
Maar aan de andere kant kon ze nu niet meer terug............of toch wel?
Ik heb de hond maar even in de auto gelaten, dan kon ik het voorzichtig vertellen.
Bij binnenkomst stond haar gezicht niet al te vrolijk, had ze het al gezien dan?
Ze zei gelijk tegen mij..............heb je een collega bij je?
Nou nee...........niet echt.
Hij kom wel uit Rotterdam en heet Boy.
Zal ik hem even halen?
EEN HOND???????ZEI ZE.
Gelukkig mocht ik blijven, ik hoefde niet op de bank te slapen, en mocht toch met blote voetjes naar bed.
Wat een enorme opluchting, en ze vond hem gelukkig ook heel leuk.
Ik heb me voorgenomen, nooit meer zo impulsief te handelen..............ja tuurlijk, en in het bos wonen duizend kabouters.
 |
| Bisschopstraat 3 te Dordrecht |
Of eigenlijk voortgezet.
In het vorige huis zijn wij een telefonische boodschappendienst begonnen.
Het idee was om de telefoon op te nemen voor bedrijven en de medische tak.
We zijn begonnen met 1 telefoon en 35 gulden op de bank.
Hoezo impulsief?
Na een paar maanden hadden wij 2 betalende klanten. een huisartsen praktijk en een bedrijf (ik weet niet meer hoe dit bedrijf hete)
Voor het bedrijf namen we de telefoon op tijdens hun afwezigheid, en deden we telefonische verkoop van connectoren.
Ik had geen idee wat het was, en dat weet ik nu nog niet.
Maar toch duizenden verkocht.
Ze waren, naar verluid, ook heel klein en waren dingen die televisiekabels aan elkaar verbond met een speciaal signaal.
Weet ik veel.
Ik miste wel een kantoor om rustig te kunnen bellen.
Nou daar wist mijn vader wel een oplossing voor.
We zetten gewoon een wand in de woonkamer en dan heb je een kantoor.
Ja dat klopt............alleen Ineke vond het een KAK idee.
Maar toen stond de wand er al.
Hoezo impulsief?
Toen kwam dit pand vrij.
De kapper was overleden, en daar hadden wij geluk bij.
"De ene zijn dood is de andere zijn brood"
Na een kleine verbouwing van de beneden verdieping (toen een winkelpand), en een verbouwing van de boven verdieping (woon gedeelte), konden we deze geweldige, gezellige, knusse woning bewonen.
Beneden was het geweldig............boven was het voor mij een regelrechte ramp.
Wat een klote huis was dat.
Ik had nog nooit zoveel schrootjes bij elkaar gezien.
Er zaten er meer in, als de voorraad van Praxis.
Wat een pokken, kloten, ellende huis.
Ik heb me nog nooit zo NIET thuis gevoeld.
Maar de zaak liep als een tiet.
Bijna alle huisartsen in Dordrecht, verloskundige, tandartsen, waren bij ons aangesloten.
Maar wel 24 uur per dag............en dat met ons tweeën.
Het huis en de winkel was 1 grote telefooncentrale.
Overal telefoons.
In de winkel, in de huiskamer, naast ons bed.
Overal telefoons.
Als je meerdere telefoontjes tegelijk kreeg, verstopte ik de hoorn op de meeste moeilijke plaatsen, tussen mijn benen, onder mijn oksels, achter mijn rug en ging er op zitten om het geluid "uit te zetten"
Dus er moest een telefooncentrale komen.
Die werd een week later geplaatst, en alle losse telefoons werden verzameld in de winkel.
De monteurs hadden nog nooit zo'n grote berg telefoons gezien bij een bedrijf.
Het was echt enorm.
Maar het was voor ons een verlossing
Maar we konden verder en uitbreiden.
Het was een hele opgaaf.
In het begin kreeg je 1 of 2 telefoontjes in de nacht. maar dat werden er al vlug een veelvoud.
En dan wordt je erg moe.............zo moe dat je s 'morgens wakker wordt met de telefoon nog aan je oor. En dan rest van de dag maar hopen dat er geen klachten zijn.
Het was niet vol te houden..........we moesten personeel hebben.
Liefst mijn nicht Elly..........maar dat ging helaas niet door.
Dan een meisje aannemen.
Maar net voordat het contract getekend ging worden, stapte de heer van Chastelet binnen met de mededeling, '"ik wil je bedrijf kopen, en je een baan aanbieden"
Na een hele korte bezinning periode van ongeveer 1 uur, hebben we ja gezegd.
Mijn bedrijf zou de basis zijn van de meldkamer van de ANVD.
Met mij als operationeel manager en hoofdcentralist.
Helemaal blij............in het begin.
Maar ik draaide al vlug 70 tot 80 uur per week.
En in plaats dat ik nu goed onderhandeld had tijdens de overname, maar ik heb toegestemd met een loon ongeacht het aantal uren die in draaide,
Hoezo impulsief?
Wat was ik een LUL zeg.
Maar goed.
Was een leer momentje..................
Het/de volgende huis(en) volgen spoedig. ALS ER BELANGSTELLING IS NATUURLIJK
6 opmerkingen:
Wat een hilarisch verhaal! Graag een vervolg groetjes Joke
Leuk 👍
Leuk geschreven paps!! En met de telefooncentrale weet ik nog goed...we wisten allemaal bij ssssst moest je meteen stil zijn!!
Heel.leuk pa zeker vervolg
Leuk om weer eens blogs van je te lezen. Ben benieuwd naar het vervolg.
Leuk verhaal, grappig geschreven. Kijk uit naar een vervolg. Groetjes van een 'Hankie'
Een reactie posten